Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Η Ελλάδα χρησιμοποιείται διαρκώς από το ξεκίνημα της κρίσης (2009) σαν «παραπέτασμα καπνού», για την απόκρυψη των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων του πλανήτη - τα βασικότερα των οποίων είναι η τραπεζική βόμβα μεγατόνων στην Ευρώπη, η έκρηξη του δημοσίου χρέους της Ιαπωνίας, η φούσκα του ιδιωτικού χρέους στην Κίνα, καθώς επίσης η ιλιγγιώδης αύξηση του συνολικού χρέους στις Η.Π.Α.

Στα πλαίσια αυτά, εν μέσω ενός υπόγειου παγκόσμιου συναλλαγματικού και ενεργειακού πολέμου οι Η.Π.Α., κυρίως το εβραϊκό τοκογλυφικό κεφάλαιο που τις ελέγχει, προσπαθούν να επιβάλλουν στην Ευρώπη, μέσω της ΕΚΤ, το δικό τους πρόγραμμα αντιμετώπισης της κρίσης χρέους - τη μονεταριστική λύση, την αύξηση δηλαδή της ποσότητας χρήματος ή, καλύτερα, τη μαζική εκτύπωση νέων χρημάτων.

Για να μπορέσουν δε να επιτύχουν τα σχέδια τους, επιτίθενται στις επί μέρους χώρες της ζώνης του ευρώ, με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσον - ξεκινώντας τις επιθέσεις τους από την Ελλάδα (άρθρο μας), με την πρωσική Γερμανία ως «τοποτηρητή» τους (αν και ο ρόλος της Γερμανίας, η οποία θεωρείται προτεκτοράτο των Η.Π.Α., υφιστάμενη τον πλήρη έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών της υπερδύναμης, δεν είναι αρκετά σαφής). Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί, φαίνεται η αύξηση των ισολογισμών ορισμένων κεντρικών τραπεζών σε ποσοστά, από το 2007 έως το 2013:

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Εξέλιξη των ισολογισμών επιλεγμένων κεντρικών τραπεζών μεταξύ των ετών 2007 και 2013 

Τράπεζα	Ποσοστό αύξησης
Ελβετική κεντρική τράπεζα	493%
Fed (Η.Π.Α.)	287%
Τράπεζα της Αγγλίας	266%
Τράπεζα της Κίνας	196%
ΕΚΤ (Ευρωζώνη)	118%
Τράπεζα της Ιαπωνίας	89%

Πηγή: FAZ 02.07

Πίνακας: Β. Βιλιάρδος

Όπως φαίνεται από τον Πίνακα Ι η ΕΚΤ, ειδικά μετά τις τελευταίες αποφάσεις μαζικής αύξησης της ποσότητας χρήματος από την τράπεζα της Ιαπωνίας, ακολουθεί μία σχετικά συντηρητική πολιτική, συγκριτικά με όλες τις υπόλοιπες κεντρικές τράπεζες - γεγονός που αποτυπώνεται και στην ισοτιμία του ευρώ, η οποία διατηρείται ισχυρή, παρά τα προβλήματα πολλών ευρωπαϊκών χωρών. 

Αντίθετα οι Η.Π.Α. ακολουθούν μία άκρως επεκτατική πολιτική, θεωρώντας ίσως ότι μπορούν να τη συνεχίσουν επ' άπειρον - αρκεί βέβαια να συμβαδίζουν όλες οι υπόλοιπες μεγάλες οικονομίες του πλανήτη είτε με το καλό, είτε με το κακό. Όποιος πιστεύει όμως ότι η αμερικανική οικονομία θα τα καταφέρει με το συγκεκριμένο τρόπο λειτουργίας, πλανάται - αφού, σύμφωνα με όλες οι ενδείξεις, η υπερδύναμη ευρίσκεται στην τελική φάση ενός άνευ προηγουμένου σπειροειδή κύκλου υπερχρέωσης, μέσω του οποίου οι αμερικανοί κατάφερναν τις τελευταίες δεκαετίες να διατηρούν ένα βιοτικό επίπεδο πολύ υψηλότερο, από αυτό που τους επέτρεπε η οικονομία τους. 

Δυστυχώς, όλοι οι σπειροειδείς κύκλοι υπερχρέωσης τελειώνουν κάποια στιγμή - συνήθως με έναν εξαιρετικά επώδυνο, ανεξέλεγκτο τρόπο. Το γεγονός αυτό μάλλον τεκμηριώνεται από το διάγραμμα Ι που ακολουθεί, στο οποίο φαίνεται ότι, μετά το 1975 η πορεία της αύξησης του ΑΕΠ (κόκκινη γραμμή), ήταν σε πλήρη διάσταση με την αύξηση του συνολικού χρέους (μπλε γραμμή). 

www.estetbroker.blogspot.com