Ο νέος ενιαίος φόρος ακινήτων δεν
διέψευσε εκείνους που προέβλεπαν ότι θα προκαλέσει αντιδράσεις. Εκτός
από την συνεισφορά των αγροτεμαχίων στο φόρο γεννώνται κι άλλα ζητήματα
σχετικά με την μεταχείριση των χωραφιών που είναι κοντά σε οικισμούς.
Όσο πιο πλούσια γίνεται μια χώρα τόσο οι φόροι περιουσίας τείνουν να αυξηθούν ως ποσοστό του ΑΕΠ δείχνουν ακαδημαϊκές μελέτες.
Όμως, η Ελλάδα δεν υπακούει σ' αυτόν τον κανόνα. Για την ακρίβεια πάει αντίθετα σαν τον κάβουρα.
Η ελληνική οικονομία έχει απολέσει πάνω από το 22% της αξίας
της από το 2008.
Όμως, ο βασικός φόρος ακίνητης περιουσίας έχει υπερτετραπλασιασθεί από το 2009-2010 μέχρι φέτος και θα εξαπλασιασθεί σχεδόν αν ακουμπήσει τα 2,9 δισ. ευρώ περίπου το 2014.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο βασικός φόρος ακινήτων στις ανεπτυγμένες χώρες αποδίδει έσοδα ίσα με 1,06% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο.
Στην Ελλάδα αποφέρει ήδη πάνω από 2,2 δισ. ευρώ και το ΑΕΠ εκτιμάται σε 184-185 δισ. ευρώ φέτος.
Επομένως βρίσκεται ήδη πάνω από τον μέσο όρο των ανεπτυγμένων χωρών του ΟΟΣΑ.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα έχει συσσωρεύσει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης συνεχίζουν να είναι υψηλές ως ποσοστό του ΑΕΠ οπότε η αναζήτηση περισσότερων εσόδων για να χρηματοδοτηθούν είναι αναπόφευκτη.
Τα ακίνητα προσφέρονται γιατί δεν μπορούν να βάλλον ρόδες και να αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες.
Όμως, ο φόρος περιουσίας δεν είναι μόνο ήδη αρκετά τσουχτερός.
Είναι επίσης άνισα κατανεμημένος αφού επιβαρύνει τα αστικά ακίνητα δυσανάλογα σε σχέση με τα αγροτεμάχια λόγω πολιτικής απόφασης.
Η συνεισφορά των αγροτεμαχίων είναι κάπου μεταξύ 100 και 150 εκ. ευρώ σε σύνολο 2,9 δισ. που είναι ο στόχος για το 2014.
Κατά την άποψή μας, η συνεισφορά τους θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη και να βασίζεται κυρίως στην αξία των εκτάσεων με βάση την απόδοση κάθε καλλιέργειας.
Όμως, φαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλα επιμέρους ζητήματα που μπορούν να δημιουργήσουν αδικίες.
Ένα απ' αυτά αφορά την εντελώς διαφορετική φορολογική μεταχείριση των χωραφιών που βρίσκονται σε βουνά και των αντιστοίχων που επίσης βρίσκονται σε βουνά αλλά είναι πιο κοντά σε οικισμούς (εκτός σχεδίου πόλης).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάποια στρέμματα χωράφια μπορούν να επιβαρυνθούν με λίγα ευρώ ενώ τα ίδια στρέμματα μπορούν να επιβαρυνθούν με χιλιάδες ευρώ γιατί μπορεί να απέχουν ακόμη κι ένα χιλιόμετρο ή περισσότερο από κάποιον οικισμό εκτός σχεδίου πόλης.
Ακριβώς, αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζει αναγνώστης που βρίσκεται σε δύσκολη θέση γι' αυτό τον λόγο.
«...Ουσιαστικά, κάθε χωράφι που με αυθαίρετο τρόπο (από την πλευρά του υπουργείου) λογίζεται εντός οικισμών επειδή είναι κοντά σε μικρά χωριά, αντιμετωπίζεται από την εφορία σα να είναι μέσα σε αστική περιοχή.
Για ένα οικογενειακό κτήμα που έχουμε στις παρυφές ενός εγκαταλελειμμένου οικισμού στη ... (όνομα νησιού) τόσα χρόνια φορολογούμαστε βαριά διότι έχει αντικειμενική αξία κοντά στο 1,5 εκ ευρώ επειδή είναι 25 στρέμματα και κάποιος χαρτογιακάς στην Αθήνα έχει αποφασίσει ότι αποτιμάται στα 60 ευρώ ανά τετρ.μέτρο.
Τώρα, με υπολογισμούς μου, ο ενιαίος φόρος ίσως πάει γύρω στα 50 χιλιάρικα το χρόνο! Καταλαβαίνεις ότι αυτό θα μου δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Για ένα εγκαταλελειμμένο χωράφι,» καταλήγει.
Η λογική υπαγορεύει ότι θα πρέπει να μπουν κάποια ξεκάθαρα κριτήρια ώστε να μην αμφισβητείται αν ένα αγροτεμάχιο ανήκει σε οικισμό ή όχι.
Κι ασφαλώς δεν μπορεί ένα χωράφι που απέχει κάποια απόσταση από τα τελευταία σπίτια ενός οικισμού, να θεωρείται μέρος του και να φορολογείται σαν οικόπεδο.
Ούτε μπορεί ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός εδώ και δεκαετίες να θεωρείται ενεργός.
Κατά τη ταπεινή μας άποψη θα έπρεπε να υπάρχει πρόνοια και διαφοροποίηση για τέτοιου είδους χωράφια γιατί δεν έχουν την ίδια αξία που έχουν τα αντίστοιχα μέσα σε οικισμούς.
Όλα τα χωράφια δεν είναι οικόπεδα.
Dr. Money
Πηγή: euro2day.gr
Όμως, η Ελλάδα δεν υπακούει σ' αυτόν τον κανόνα. Για την ακρίβεια πάει αντίθετα σαν τον κάβουρα.
Η ελληνική οικονομία έχει απολέσει πάνω από το 22% της αξίας
της από το 2008.
Όμως, ο βασικός φόρος ακίνητης περιουσίας έχει υπερτετραπλασιασθεί από το 2009-2010 μέχρι φέτος και θα εξαπλασιασθεί σχεδόν αν ακουμπήσει τα 2,9 δισ. ευρώ περίπου το 2014.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΟΣΑ, ο βασικός φόρος ακινήτων στις ανεπτυγμένες χώρες αποδίδει έσοδα ίσα με 1,06% του ΑΕΠ κατά μέσο όρο.
Στην Ελλάδα αποφέρει ήδη πάνω από 2,2 δισ. ευρώ και το ΑΕΠ εκτιμάται σε 184-185 δισ. ευρώ φέτος.
Επομένως βρίσκεται ήδη πάνω από τον μέσο όρο των ανεπτυγμένων χωρών του ΟΟΣΑ.
Από την άλλη πλευρά, η χώρα έχει συσσωρεύσει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος και οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης συνεχίζουν να είναι υψηλές ως ποσοστό του ΑΕΠ οπότε η αναζήτηση περισσότερων εσόδων για να χρηματοδοτηθούν είναι αναπόφευκτη.
Τα ακίνητα προσφέρονται γιατί δεν μπορούν να βάλλον ρόδες και να αναχωρήσουν για άλλες πολιτείες.
Όμως, ο φόρος περιουσίας δεν είναι μόνο ήδη αρκετά τσουχτερός.
Είναι επίσης άνισα κατανεμημένος αφού επιβαρύνει τα αστικά ακίνητα δυσανάλογα σε σχέση με τα αγροτεμάχια λόγω πολιτικής απόφασης.
Η συνεισφορά των αγροτεμαχίων είναι κάπου μεταξύ 100 και 150 εκ. ευρώ σε σύνολο 2,9 δισ. που είναι ο στόχος για το 2014.
Κατά την άποψή μας, η συνεισφορά τους θα έπρεπε να είναι πολύ μεγαλύτερη και να βασίζεται κυρίως στην αξία των εκτάσεων με βάση την απόδοση κάθε καλλιέργειας.
Όμως, φαίνεται ότι υπάρχουν κι άλλα επιμέρους ζητήματα που μπορούν να δημιουργήσουν αδικίες.
Ένα απ' αυτά αφορά την εντελώς διαφορετική φορολογική μεταχείριση των χωραφιών που βρίσκονται σε βουνά και των αντιστοίχων που επίσης βρίσκονται σε βουνά αλλά είναι πιο κοντά σε οικισμούς (εκτός σχεδίου πόλης).
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, κάποια στρέμματα χωράφια μπορούν να επιβαρυνθούν με λίγα ευρώ ενώ τα ίδια στρέμματα μπορούν να επιβαρυνθούν με χιλιάδες ευρώ γιατί μπορεί να απέχουν ακόμη κι ένα χιλιόμετρο ή περισσότερο από κάποιον οικισμό εκτός σχεδίου πόλης.
Ακριβώς, αυτό το πρόβλημα αντιμετωπίζει αναγνώστης που βρίσκεται σε δύσκολη θέση γι' αυτό τον λόγο.
«...Ουσιαστικά, κάθε χωράφι που με αυθαίρετο τρόπο (από την πλευρά του υπουργείου) λογίζεται εντός οικισμών επειδή είναι κοντά σε μικρά χωριά, αντιμετωπίζεται από την εφορία σα να είναι μέσα σε αστική περιοχή.
Για ένα οικογενειακό κτήμα που έχουμε στις παρυφές ενός εγκαταλελειμμένου οικισμού στη ... (όνομα νησιού) τόσα χρόνια φορολογούμαστε βαριά διότι έχει αντικειμενική αξία κοντά στο 1,5 εκ ευρώ επειδή είναι 25 στρέμματα και κάποιος χαρτογιακάς στην Αθήνα έχει αποφασίσει ότι αποτιμάται στα 60 ευρώ ανά τετρ.μέτρο.
Τώρα, με υπολογισμούς μου, ο ενιαίος φόρος ίσως πάει γύρω στα 50 χιλιάρικα το χρόνο! Καταλαβαίνεις ότι αυτό θα μου δώσει το τελειωτικό χτύπημα. Για ένα εγκαταλελειμμένο χωράφι,» καταλήγει.
Η λογική υπαγορεύει ότι θα πρέπει να μπουν κάποια ξεκάθαρα κριτήρια ώστε να μην αμφισβητείται αν ένα αγροτεμάχιο ανήκει σε οικισμό ή όχι.
Κι ασφαλώς δεν μπορεί ένα χωράφι που απέχει κάποια απόσταση από τα τελευταία σπίτια ενός οικισμού, να θεωρείται μέρος του και να φορολογείται σαν οικόπεδο.
Ούτε μπορεί ένας εγκαταλελειμμένος οικισμός εδώ και δεκαετίες να θεωρείται ενεργός.
Κατά τη ταπεινή μας άποψη θα έπρεπε να υπάρχει πρόνοια και διαφοροποίηση για τέτοιου είδους χωράφια γιατί δεν έχουν την ίδια αξία που έχουν τα αντίστοιχα μέσα σε οικισμούς.
Όλα τα χωράφια δεν είναι οικόπεδα.
Dr. Money
Πηγή: euro2day.gr
www.estetbroker.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου