Δεδομένα από του Οκτωβρίου 2012. Πιο πρόσφατα δεδομένα: Περαιτέρω πληροφορίες της Eurostat, Βασικοί πίνακες και Βάση δεδομένων. Η αγγλική έκδοση είναι πιο πρόσφατη.
Tο παρόν άρθρο παρέχει μια γενική εικόνα των πρόσφατων στατιστικών για τη στέγαση στην Eυρωπαϊκή Ένωση (EΕ), στις χώρες EZEΣ και στην Κροατία, με επίκεντρο τα είδη των κατοικιών, το καθεστώς στέγασης (ιδιόκτητο σε σχέση με ενοικιαζόμενο), την ποιότητα της στέγασης και αν είναι οικονομικά προσιτή.
Η αξιοπρεπής στέγαση, σε προσιτή τιμή και σε ασφαλές περιβάλλον, αποτελεί θεμελιώδη ανάγκη και δικαίωμα. Η εξασφάλιση αυτής της ανάγκης, που είναι πιθανόν να μετριάσει τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, παραμένει μια σημαντική πρόκληση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ (βλέπε σχήμα 2) ζούσε σε ιδιόκτητη κατοικία το 2010• το ποσοστό κυμαινόταν από 53,2 % στη Γερμανία έως και 97,5 % στη Ρουμανία. Στην Ελβετία, το ποσοστό των ατόμων που ζουν σε κατοικίες με ενοίκιο ήταν μεγαλύτερο εκείνων που ζουν σε ιδιόκτητες κατοικίες• περίπου το 55,6 % του πληθυσμού ζουν με ενοίκιο. Στη Σουηδία (68,0 %), στις Κάτω Χώρες (59,5 %) και στη Δανία (52,7 %) πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού ζούσε σε ιδιόκτητη κατοικία με δάνειο ή υποθήκη που δεν έχει εξοφληθεί• αυτό ίσχυε για την Ισλανδία (67,6 %) και τη Νορβηγία (61,1 %).
Το 2010, το ποσοστό των ατόμων που ζούσαν σε ενοικιαζόμενες κατοικίες με ενοίκιο στην αγοραία τιμή ήταν χαμηλότερο από 10 % σε 12 κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και στην Κροατία. Αντιθέτως, στη Γερμανία, στη Δανία, στις Κάτω Χώρες, στη Σουηδία, στο Λουξεμβούργο και στην Αυστρία πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού ζούσε σε ενοικιαζόμενες κατοικίες με ενοίκιο στην αγοραία τιμή• το ποσοστό αυτό έφθανε σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού (49,9 %) στην Ελβετία. Το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε σε κατοικία με μειωμένο ενοίκιο ή δωρεάν ήταν μικρότερο του 20 % σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Το 2010, το 17,6 % του πληθυσμού της EΕ-27 ζούσε σε υπερπλήρεις κατοικίες (βλέπε σχήμα 3)• το υψηλότερο ποσοστό υπερπλήρων κατοικιών καταγράφηκε στη Λετονία (57,1 %), στη Ρουμανία (54,9 %), στην Πολωνία (47,5 %), στη Βουλγαρία (47,4 %), στην Ουγγαρία (47,2 %) και στη Λιθουανία (46,4 %)• παρεμφερή ποσοστά καταγράφηκαν στην Κροατία (44,4 %). Αντίθετα, στις Κάτω Χώρες (2,0 %) και στην Κύπρο (2,8 %) καταγράφηκαν τα χαμηλότερα ποσοστά υπερπλήρων κατοικιών, ενώ σε δέκα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ (καθώς και τη Νορβηγία, την Ελβετία και την Ισλανδία) τα ποσοστά του πληθυσμού που ζούσε σε υπερπλήρεις κατοικίες ήταν χαμηλότερα του 10 %.
Ανάμεσα στον πληθυσμό που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας (με άλλα λόγια, άτομα που ζουν σε νοικοκυριά όπου το ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα ανά άτομο ήταν κάτω από το 60 % της εθνικής διάμεσης τιμής), το ποσοστό υπερπλήρων κατοικιών στην EΕ-27 ήταν 29,4 % το 2010, περίπου 11,8 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το ποσοστό για το σύνολο του πληθυσμού. Tα μεγαλύτερα ποσοστά υπερπλήρων κατοικιών για τον πληθυσμό που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας καταγράφηκαν στην Ουγγαρία (69,7 %), στη Λετονία (67,6 %), στην Πολωνία (65,6 %) και στη Ρουμανία (65,2 %), ενώ περισσότερο από το ήμισυ των ατόμων που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας ζούσαν σε υπερπλήρεις κατοικίες. Στο αντίθετο άκρο, τα χαμηλότερα ποσοστά υπερπλήρων κατοικιών για τα άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας καταγράφηκαν στις Κάτω Χώρες (4,5 %), στη Μάλτα (5,8 %), στην Κύπρο (5,9 %), στην Ιρλανδία και στην Ισπανία (αμφότερες με 6,8 %)• τα κράτη αυτά ήταν τα μόνα στην ΕΕ που ανέφεραν ότι λιγότερα από ένα στα δέκα άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας ζούσαν σε συνθήκες υπερπλήρωσης (βλέπε σχήμα 3).
Εκτός από τις υπερπλήρεις κατοικίες, ορισμένες πτυχές της στέρησης στέγασης – όπως έλλειψη λουτρού η τουαλέτας, πρόβλημα στεγανότητας στη στέγη της κατοικίας ή κατοικία που θεωρείται πολύ σκοτεινή – λαμβάνονται υπόψη για τη διαμόρφωση ενός πληρέστερου δείκτη για την ποιότητα της στέγασης. Tο ποσοστό σοβαρής στέρησης στέγασης ορίζεται ως το ποσοστό των ατόμων που ζουν σε κατοικία η οποία θεωρείται υπερπλήρης, ενώ παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα από τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά της στέρησης στέγασης. Σε όλη την ΕΕ-27, το 5,7 % περίπου του πληθυσμού αντιμετώπισε σοβαρή στέρηση στέγης το 2010 (βλέπε σχήμα 4). Υπήρχαν οκτώ κράτη μέλη της ΕΕ στα οποία πάνω από ένα άτομο στα δέκα αντιμετώπιζε σοβαρή στέρηση στέγασης, με ποσοστά που έφταναν μέχρι και το 22,6 % στη Λετονία και κορυφώνονταν με λίγο πάνω από ένα στα τέσσερα άτομα (26,9 %) στη Ρουμανία. Αντίθετα, κάτω από το 1 % του πληθυσμού στη Φινλανδία, στην Ιρλανδία και στις Κάτω Χώρες αντιμετώπιζε σοβαρή στέρηση στέγασης.
Ο μέσος όρος της ΕΕ-27 συγκαλύπτει σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών: στο ένα άκρο υπήρχαν ορισμένα κράτη μέλη με σχετικά μικρό ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε σε νοικοκυριά το κόστος στέγασης των οποίων υπερέβαινε το 40 % του διαθέσιμου εισοδήματός τους, δηλαδή η Κύπρος (2,5 %), η Μάλτα (3,4 %), η Φινλανδία και η Πορτογαλία (αμφότερες με 4,2 %) και η Σλοβενία (4,3 %). Στο άλλο άκρο, το ένα πέμπτο περίπου του πληθυσμού στη Δανία (21,9 %) και στην Ελλάδα (18,1 %) δαπανούσαν πάνω από το 40 % του ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματός τους στη στέγαση, ενώ ακολουθούν το Ηνωμένο Βασίλειο (16,5 %) και η Ρουμανία (15,0 %).
www.estetbroker.blogspot.com
*Τα σχόλια δημοσιέυονται άκριτα με την προυπόθεση ότι είναι κόσμια και διευκολύνουν τον διάλογο μεταξύ των αναγνωστών.
Σχήμα 1: Κατανομή του πληθυσμού ανά τύπο κατοικίας, 2010
(% του πληθυσμού) - Πηγή: Eurostat (ilc_lvho01)
(% του πληθυσμού) - Πηγή: Eurostat (ilc_lvho01)
Σχήμα 3: Ποσοστό υπερπλήρων κατοικιών, 2010
(% του συγκεκριμένου πληθυσμού) - Πηγή: Eurostat (ilc_lvho05a)
(% του συγκεκριμένου πληθυσμού) - Πηγή: Eurostat (ilc_lvho05a)
Πίνακας 1: Ποσοστό επιβάρυνσης του κόστους στέγασης ανά καθεστώς στέγασης, 2010
(% του πληθυσμού) - Πηγή: Eurostat (ilc_lvho07c) και (ilc_lvho07a)
(% του πληθυσμού) - Πηγή: Eurostat (ilc_lvho07c) και (ilc_lvho07a)
Η αξιοπρεπής στέγαση, σε προσιτή τιμή και σε ασφαλές περιβάλλον, αποτελεί θεμελιώδη ανάγκη και δικαίωμα. Η εξασφάλιση αυτής της ανάγκης, που είναι πιθανόν να μετριάσει τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, παραμένει μια σημαντική πρόκληση σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.
Κύρια στατιστικά στοιχεία
Είδος κατοικίας
Το 2010, το 41,8 % του πληθυσμού της EΕ-27 ζούσε σε διαμερίσματα, λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο (το 34,4 %) σε πανταχόθεν ελεύθερα σπίτια και το 23,0 % σε σπίτια με μεσοτοιχία. Tο ποσοστό των ατόμων που ζουν σε διαμερίσματα στα κράτη μέλη της ΕΕ ήταν μεγαλύτερο στη Λετονία (65,4 %), στην Εσθονία και στην Ισπανία (σε αμφότερες 64,5 %). Tο ποσοστό των ατόμων που ζουν σε πανταχόθεν ελεύθερα σπίτια ήταν μεγαλύτερο στη Σλοβενία (67,3 %), στην Ουγγαρία (64,5 %), στη Ρουμανία (61,0 %) και στη Δανία (59,2 %)• η Κροατία και η Νορβηγία ανέφεραν επίσης υψηλά ποσοστά (72,9 % και 62,7 % αντίστοιχα) ατόμων που ζουν σε πανταχόθεν ελεύθερα σπίτια. Τα μεγαλύτερα ποσοστά ατόμων που ζουν σε σπίτια με μεσοτοιχία αναφέρθηκαν στις Κάτω Χώρες (60,7 %), στο Ηνωμένο Βασίλειο (60,3 %) και στην Ιρλανδία (58,3 %) – βλέπε σχήμα 1.Καθεστώς στέγασης
Το 2010 πάνω από το ένα τέταρτο (27,9 %) του πληθυσμού της ΕΕ-27 ζούσε σε ιδιόκτητη κατοικία για την οποία υπήρχε δάνειο ή υποθήκη σε εκκρεμότητα, ενώ περισσότερο από τα δύο πέμπτα (42,9 %) του πληθυσμού ζούσε σε ιδιόκτητες κατοικίες χωρίς δάνειο ούτε υποθήκη. Σ’ αυτό το πλαίσιο, λίγο περισσότερα από τα επτά στα δέκα (70,8 %) άτομα στην ΕΕ ζούσαν σε ιδιόκτητες κατοικίες, ενώ το 17.8 % ζούσε σε κατοικίες με ενοίκιο στην αγοραία τιμή και το 11,4 % με μειωμένο ενοίκιο ή δωρεάν.Πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ (βλέπε σχήμα 2) ζούσε σε ιδιόκτητη κατοικία το 2010• το ποσοστό κυμαινόταν από 53,2 % στη Γερμανία έως και 97,5 % στη Ρουμανία. Στην Ελβετία, το ποσοστό των ατόμων που ζουν σε κατοικίες με ενοίκιο ήταν μεγαλύτερο εκείνων που ζουν σε ιδιόκτητες κατοικίες• περίπου το 55,6 % του πληθυσμού ζουν με ενοίκιο. Στη Σουηδία (68,0 %), στις Κάτω Χώρες (59,5 %) και στη Δανία (52,7 %) πάνω από το ήμισυ του πληθυσμού ζούσε σε ιδιόκτητη κατοικία με δάνειο ή υποθήκη που δεν έχει εξοφληθεί• αυτό ίσχυε για την Ισλανδία (67,6 %) και τη Νορβηγία (61,1 %).
Το 2010, το ποσοστό των ατόμων που ζούσαν σε ενοικιαζόμενες κατοικίες με ενοίκιο στην αγοραία τιμή ήταν χαμηλότερο από 10 % σε 12 κράτη μέλη της ΕΕ, καθώς και στην Κροατία. Αντιθέτως, στη Γερμανία, στη Δανία, στις Κάτω Χώρες, στη Σουηδία, στο Λουξεμβούργο και στην Αυστρία πάνω από το ένα τέταρτο του πληθυσμού ζούσε σε ενοικιαζόμενες κατοικίες με ενοίκιο στην αγοραία τιμή• το ποσοστό αυτό έφθανε σχεδόν το ήμισυ του πληθυσμού (49,9 %) στην Ελβετία. Το ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε σε κατοικία με μειωμένο ενοίκιο ή δωρεάν ήταν μικρότερο του 20 % σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Ποιότητα της στέγασης
Μία από τις θεμελιώδεις παραμέτρους για την αξιολόγηση της ποιότητας των συνθηκών στέγασης είναι η διαθεσιμότητα επαρκούς χώρου στην κατοικία. Tο ποσοστό υπερπλήρων κατοικιών περιγράφει την αναλογία των ατόμων που ζουν σε υπερπλήρεις κατοικίες, όπως ορίζεται από τον αριθμό των δωματίων που διαθέτει το νοικοκυριό, το μέγεθος του νοικοκυριού καθώς και τις ηλικίες των μελών του και την οικογενειακή τους κατάσταση.Το 2010, το 17,6 % του πληθυσμού της EΕ-27 ζούσε σε υπερπλήρεις κατοικίες (βλέπε σχήμα 3)• το υψηλότερο ποσοστό υπερπλήρων κατοικιών καταγράφηκε στη Λετονία (57,1 %), στη Ρουμανία (54,9 %), στην Πολωνία (47,5 %), στη Βουλγαρία (47,4 %), στην Ουγγαρία (47,2 %) και στη Λιθουανία (46,4 %)• παρεμφερή ποσοστά καταγράφηκαν στην Κροατία (44,4 %). Αντίθετα, στις Κάτω Χώρες (2,0 %) και στην Κύπρο (2,8 %) καταγράφηκαν τα χαμηλότερα ποσοστά υπερπλήρων κατοικιών, ενώ σε δέκα άλλα κράτη μέλη της ΕΕ (καθώς και τη Νορβηγία, την Ελβετία και την Ισλανδία) τα ποσοστά του πληθυσμού που ζούσε σε υπερπλήρεις κατοικίες ήταν χαμηλότερα του 10 %.
Ανάμεσα στον πληθυσμό που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας (με άλλα λόγια, άτομα που ζουν σε νοικοκυριά όπου το ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα ανά άτομο ήταν κάτω από το 60 % της εθνικής διάμεσης τιμής), το ποσοστό υπερπλήρων κατοικιών στην EΕ-27 ήταν 29,4 % το 2010, περίπου 11,8 ποσοστιαίες μονάδες πάνω από το ποσοστό για το σύνολο του πληθυσμού. Tα μεγαλύτερα ποσοστά υπερπλήρων κατοικιών για τον πληθυσμό που αντιμετωπίζει τον κίνδυνο φτώχειας καταγράφηκαν στην Ουγγαρία (69,7 %), στη Λετονία (67,6 %), στην Πολωνία (65,6 %) και στη Ρουμανία (65,2 %), ενώ περισσότερο από το ήμισυ των ατόμων που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας ζούσαν σε υπερπλήρεις κατοικίες. Στο αντίθετο άκρο, τα χαμηλότερα ποσοστά υπερπλήρων κατοικιών για τα άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας καταγράφηκαν στις Κάτω Χώρες (4,5 %), στη Μάλτα (5,8 %), στην Κύπρο (5,9 %), στην Ιρλανδία και στην Ισπανία (αμφότερες με 6,8 %)• τα κράτη αυτά ήταν τα μόνα στην ΕΕ που ανέφεραν ότι λιγότερα από ένα στα δέκα άτομα που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο φτώχειας ζούσαν σε συνθήκες υπερπλήρωσης (βλέπε σχήμα 3).
Εκτός από τις υπερπλήρεις κατοικίες, ορισμένες πτυχές της στέρησης στέγασης – όπως έλλειψη λουτρού η τουαλέτας, πρόβλημα στεγανότητας στη στέγη της κατοικίας ή κατοικία που θεωρείται πολύ σκοτεινή – λαμβάνονται υπόψη για τη διαμόρφωση ενός πληρέστερου δείκτη για την ποιότητα της στέγασης. Tο ποσοστό σοβαρής στέρησης στέγασης ορίζεται ως το ποσοστό των ατόμων που ζουν σε κατοικία η οποία θεωρείται υπερπλήρης, ενώ παρουσιάζουν τουλάχιστον ένα από τα προαναφερόμενα χαρακτηριστικά της στέρησης στέγασης. Σε όλη την ΕΕ-27, το 5,7 % περίπου του πληθυσμού αντιμετώπισε σοβαρή στέρηση στέγης το 2010 (βλέπε σχήμα 4). Υπήρχαν οκτώ κράτη μέλη της ΕΕ στα οποία πάνω από ένα άτομο στα δέκα αντιμετώπιζε σοβαρή στέρηση στέγασης, με ποσοστά που έφταναν μέχρι και το 22,6 % στη Λετονία και κορυφώνονταν με λίγο πάνω από ένα στα τέσσερα άτομα (26,9 %) στη Ρουμανία. Αντίθετα, κάτω από το 1 % του πληθυσμού στη Φινλανδία, στην Ιρλανδία και στις Κάτω Χώρες αντιμετώπιζε σοβαρή στέρηση στέγασης.
Οικονομικά προσιτή στέγαση
Το 2010, εκτιμάται ότι το 10 % του πληθυσμού της ΕΕ-27 ζούσε σε νοικοκυριά που δαπανούσαν το 40 % ή και περισσότερο του ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματός τους για στέγαση (βλέπε πίνακα 2). Το ποσοστό του πληθυσμού του οποίου το κόστος στέγασης υπερέβαινε το 40 % του ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος ήταν υψηλότερο για μισθωτές με ενοίκιο στην αγοραία τιμή (26,3 %) και χαμηλότερο για άτομα σε ιδιόκτητες κατοικίες χωρίς δάνειο ούτε υποθήκη (6,0 %).Ο μέσος όρος της ΕΕ-27 συγκαλύπτει σημαντικές διαφορές μεταξύ των κρατών μελών: στο ένα άκρο υπήρχαν ορισμένα κράτη μέλη με σχετικά μικρό ποσοστό του πληθυσμού που ζούσε σε νοικοκυριά το κόστος στέγασης των οποίων υπερέβαινε το 40 % του διαθέσιμου εισοδήματός τους, δηλαδή η Κύπρος (2,5 %), η Μάλτα (3,4 %), η Φινλανδία και η Πορτογαλία (αμφότερες με 4,2 %) και η Σλοβενία (4,3 %). Στο άλλο άκρο, το ένα πέμπτο περίπου του πληθυσμού στη Δανία (21,9 %) και στην Ελλάδα (18,1 %) δαπανούσαν πάνω από το 40 % του ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματός τους στη στέγαση, ενώ ακολουθούν το Ηνωμένο Βασίλειο (16,5 %) και η Ρουμανία (15,0 %).
www.estetbroker.blogspot.com
*Τα σχόλια δημοσιέυονται άκριτα με την προυπόθεση ότι είναι κόσμια και διευκολύνουν τον διάλογο μεταξύ των αναγνωστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου